“Jorge Jesus, Fenerbahçe’den ayrılmış da haberimiz yok. Vücudu burada lakin ruhu nerede?
Zaten açık açık söylüyor, “Herkes Brezilya Ulusal Grubu’nu çalıştırmak ister” diyor usta… “Beklerseniz gelirim” demenin Öz Türkçesi… Akabinde da, “Benimle kimse görüşmedi” derken, “Hadi gelin, teklifinizi yapın” diye “gel-gel” yapıyor Jesus…
“Sadece Real Madrid yahut Barcelona’nın teknik yöneticisi olsaydım, Brezilya Ulusal Grubu’nda çalışmak istemezdim” diyen bir hocanın, bu saatten sonra Fenerbahçe’de olmasıyla olmaması ortasında artık bir fark yoktur. Hani iç disiplin talimatı var ya; Serdar Dursun’a ceza verdiğiniz… Onların ortasında, “Fenerbahçe kıymetlerini küçük düşürme” hususu yok mu? Ya da hocalar onu imzalamıyor mu?
Fenerbahçe, bu karmaşık baş yapısıyla mı Galatasaray’ı yakalayacak? Ya da aklı saha dışında olan bir hocayla mı şampiyonluğa ulaşacak? Zati fikren Fenerbahçe’nin başında olmayan Jesus, Beşiktaş derbisinde cezası nedeniyle bedenen de saha kenarında olmayacak. Bakalım Fenerbahçe Lideri Ali Koç’un sabrı ne kadar dayanacak? Ya da Fenerbahçeli, makus bir durum karşısında Ali Koç’a daha ne kadar dayanacak?
Jesus gidecekse, şampiyonluk yaşatıp, kupa kazanıp gitmeli…
Tarlayı kim sürdü?
Galatasaray, bulunduğu kritik mali yapıdan kurtulabilme ismine, Mecidiyeköy’deki binayı daire daire satışa çıkardı, Florya için de kolları sıvadı. Riva zati hem üretim hem de satış kademesindeydi. İyi-kötü-çirkin ya da hoş olup-olmayacağını vakit gösterecek.
Kulüplerin mali yapısını inceleye inceleye muhasebeci olmuştuk, artık emlakçılığa gerçek yol alıyoruz! Lakin sarı-kırmızılı kulübün başına gelenler çok tuhaf vesselam…
Galatasaray Adası’na giren kiracısı “işgalci”ydi. Kurtulasıya kadar akla karayı seçti. Daha sonra, Kemerburgaz yeri kiralandı. Üstündeki madenciler çıkmamak için silaha bile başvurdu, baskın üzerine baskın yaptı.
Bir de, Galatasaray’ın altyapı tesislerini taşımak için kiraladığı, Büyükçekmece’de 106 dönümlük bir toprağı var. Lakin hafta sonu yapılan Galatasaray Genel Şurası’nda, burasının da işgal altında olduğu anlatıldı. Tepecik’teki Şenol Güneş Stadı’nın çabucak karşısındaki bu alanın ziraat için sürüldüğü, geçen yıl da buğday ekildiği anlatıldı.
Cim-Bom emlak işlerinin akabinde, para kazanmak için tarım yapmaya başlamadıysa, demek ki oraya da birileri çöktü! Yani, tarlayı sürdü, ekti, biçti. Yanılmıyorsam bir periyot Küçükçekmece’de, Sefaköy’deki arazi de, Galatasaray tarafından kiralanmıştı. Hiçbir şey yapılmadığı üzere orası da diğerleri tarafından kullanılmıştı. Bunlar insan eliyle yapılanlar… Ya Beşiktaş ne yapsın?
Onlar da Vodafone Park’ta çatıyı elden geçirecekmiş. Nedeni, çatının cam elyaftan yapılması ve kuşların yemesi… Evet evet, yanlış okumadınız, kuşlar yemiş. Bu da hafta sonu yapılan Divan Konseyi’nde ortaya çıktı. Fakat tıpkı toplantıda, Beşiktaş Denetleme Heyeti Lideri Gökhan Tiryaki’nin bir saptaması vardı ki, “Kurumsal idareye 10 üzerinden 4 veririm. O da Beşiktaş’ın hatırına” demesi, acı vericiydi.
Sanmayın ki bu, yalnızca Beşiktaş için geçerli… Tüm kulüplerde bu türlü… Popülizm, bulunduğu makamı müdafaa içgüdüsü, taraftar büyüsü; maalesef idareleri, daima “çıkmaz sokak” içerisine sokuyor.
Futbolcular da Türk olsun
Galatasaray Lideri Dursun Özbek, Haydar Aliyev’in 100. doğum yılı olan 2023’te, Türk devletlerinin kadroları ortasında bir turnuva yapılmasını önermiş.
Çok hoş bir niyet… Lakin sanki eksik mi? Alandaki tüm futbolcuların da Türk olmasına ne dersiniz? Bu fikre, kafatasçılık-ırkçılık-ayırımcılık gözüyle bakmak yerine, sembolik bir bakış olarak yaklaşılamaz mı?
Doğru mu bu?
Hakemler ile kulüpler ortasındaki aralığın korunması, TFF Merkez Hakem Şurası’nın öncelikli kriterleri ortasındadır. Neredeyse selamı bile şike sayacak seviyede katı kuralar oluşturmuşlardır.
Ancak hakemlik topluluğu içerisinde bir dedikodu ortaya atıldı. Kimi orta ve yardımcı hakemler, kulüp masörlerine masaj yaptırıyor. Bunu duyan MHK de, hakemlere bu hareketi yasaklandığı konuşuluyor.
Doğru mu sanki?
Tercüman-gazetecilik
Yıllar, yıllar öncesinde; spor basınının üst seviye prestijli olduğu devirde, imza da değerliydi, imza atılan haber de…
Basın toplantısına mı gittin, yazdığına imza koymak ayıp sayılırdı. Bu mesleğe girme hevesindeki muhabir, aylarca, birinci imzasının çıkması için heyecanla beklerdi.
Şimdi, ajansın geçtiği, televizyonun naklen verdiği konuşmalara bile, imza bekleyenler var. Onlar da haklı! Haber, “negatif” istikametlerde gizli… Lakin kötüyü yazarsa kulüp yara alır! Yazılmayınca da, “imza” ortada kalır.
Hele hele, çeviri haberlere imza koyulmuyor mu? Yurt dışındaki gazetelerden kotarıp, haber haline getirmek, ne vakittir imza gerektiriyor? Ne yapmış da imzasını atmış. “Tercüme etmiş ya” demeyin, o vakit Sultanahmet’teki tercüman da gazeteci olur.”