Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Mustafa Karaaslan (33), vücut eğitimi ve spor öğretmenliği kısmı mezunu bir fotoğrafçı ve imaj direktörü. Henüz üniversite yıllarındayken, yaşamak istediği hayat usulüne daha uygun olacağını düşündüğü için çocukluktan beri hobi olarak ilgilendiği fotoğraf ve görüntü üzerine yoğunlaşarak hayatını bu istikamette devam ettirmeye karar verdi. Şimdilerde hem işine devam ediyor hem de bisikletiyle dünyayı geziyor.
‘HERKES GÜLÜYOR, KİMSE CİDDİYE ALMIYORDU’
Mustafa bundan 12 yıl evvel birinci sefer bisiklet tipi yapmayı istedi. Fakat o vakitler ne bir deneyimi ne de buna uygun bisikleti vardı. Gayesi ise İzmir Bergama’dan Antalya’ya kadar bisiklet sürmekti. Lakin bu fikrinden kime bahsetse gülüyor ve ciddiye almıyordu. Bu işle en bilgili olabilecek ve motivasyonunu bozmayacağını düşündüğü bisiklet kulübü üyesi bir arkadaşına fikrini anlatan ve nasıl bir bisiklete muhtaçlığı olduğunu soran Mustafa Karaaslan, ondan da herkes üzere birebir karşılığı aldı. Bunun o denli sandığı üzere bir şey olmadığını, Antalya’dan Kemere bile gidemeyeceğini söyledi. “Kafama koyduğum şeyi yaptığımda onu bir daha göremedim, beni her yerden silmişti” diyen Mustafa, “Birisinin bir şeyi yapamayacağımı söylemesi beni daha da hırslandırıyor. Etrafımda bu türlü bireylerin olmasını seviyorum. Bir de şöyle de bir durum var, hayatında hiç tanımadığın o kadar insan seni takip edip desteklerken bir vakitler arkadaşın olan, hayatının bir kısmını birlikte geçirdiğin onlarca arkadaşının seni hayatlarından çıkarıyor oluşu da insanların aslında nasıl egolara sahip olduğunu gösteriyor” deyip ekledi:
“Arkadaşım sandığın fakat aslında kendi başarısızlıklarını etrafındakilerin de bir şey yapamayışıyla kapayan, bunu bir motivasyon olarak kullanan, sen bir şeyler başardığında hayatından çıkıp kaybolan bireyler. Bir şeyler başarmaya başladığınızda arkadaşlarınız üçe ayrılıyor: Hayatınızdan çıkıp gidenler, sessizce oralarda bir yerlerde bekleyenler ve hâlâ seninle irtibatta olup başarınla keyifli olanlar. O gün geldiğinde gerçek arkadaşlarınızın, bu sonuncu sıradaki zoru başaran birkaç kişi olduğunu anlıyorsunuz.”
‘SABİT BİR YERİM OLMADAN YOLDA YAŞIYORUM’
Yıllar öncesinde de bisikletle, otostopla ve farklı ulaşım şekilleriyle seyahat eden Mustafa Karaaslan yola çıkıp, sabit bir yeri olmadan yolda yaşamaya başlayalı iki buçuk yıl oldu. O, herkesin hayatını olumsuz şekilde etkileyen ve meskene kapanmasına sebep olan pandemiyi fırsata çevirenlerden. Çok uzun vakittir hayalini kurduğu fakat 4 yıllardır Londra’da yaşadığı nizamını bırakamayan Mustafa, o devir yaşadıklarını, “Tüm iş bölümleri durmuştu. Tam o periyot uzatma vizeme başvurduğum için pasaportum elimde değildi ve bu türlü bir durumun içerisine düşeceğimizden habersiz olduğumuz için de banka hesabımda yalnızca 1000 pound (24 bin lira) ile Birleşik Krallık hudutları içerisinde sıkışıp kalmıştım. Elimdeki parayla bir oda kiralayıp tahminen 1 ay hayatta kalabilirdim ancak yola çıkarsam her gün farklı görünümlerde fiyatsız şekilde çadırımda konaklayıp bu süreyi 4-5 ay daha uzatabilirdim. Ben de gereksinimim olmayan her şeyi hayatımdan çıkarıp, bisikletimi yükledim ve Glasgow’dan, ne yaşayacağımdan habersiz bir yolculuğa çıktım” halinde anlattı.
‘BİR AYIN YARISINDAN FAZLASINI ÇADIRDA GEÇİRİYORUM’
Hiçbir vakit tam olarak bir planının olmadığını lisana getiren Mustafa Karaaslan, seyahatini istikametini istediğine nazaran anında değiştirebiliyor. Görmeyi istediği aşikâr yerler olsa da bunlara ulaşma seyahatinde da büsbütün doğaçlama hareket ediyor. Yola ekseriyetle akşam nerede uyuyacağını bilmeden çıkıyor ya da bazen hiç planında olmayan bir yerde günlerce kalıp, daha evvel hiç gitmediği bir yerde aylarca yaşadığı da oluyor. Yolda olmanın en sevdiği taraflarından birisinin de bu olduğunu söylüyor.
Konaklaması hava koşullarına, kıyafetlerini yıkama ve duş alma gereksinimine nazaran değişiklik gösteriyor. Ortalama 3-4 gün çadırda kalan Mustafa, diğer 3 gün ise ekipmanlarını şarj edip bilgisayarındaki işlerini yapmak için elektrik kullanmaya muhtaçlık duyuyor ve bunun için de aşikâr bir yerde konaklıyor. Bunlar da çoklukla kamp alanları, hosteller, gezginler için açılmış internet sitelerinden iletişime geçtiği ya da yolda karşılaştığı, kendisini davet eden kişilerin konutları olabiliyor.
‘GÖZÜM AÇIKKEN DÜŞ GÖRMÜŞÜM’
Yollardayken ne kadar harcama yaptığını anlatan Mustafa Karaaslan, “Harcama planı tutan birisi değilim. Kendi kas gücümle seyahat ediyorum ve deniz aşmak gerekmedikçe ulaşıma harcama yapmıyorum. Bir ayın neredeyse yarısından fazlasında çadırında yaşayıp konaklamaya da harcama yapmadığım için onun dışında yapmak istediğim birçok şeye düşünmeden bütçe ayırabiliyorum. Olabilecek en ucuz fakat en hoş şekilde yaşıyorum diyebilirim. Tüm bunlarI şu an bulunduğum, dünyanın en kıymetli ülkelerinden birisi olan Birleşik Krallık içerisinde yapıyorum. Yani birçok başka ülkede bu, onlarca kat daha ucuz ve konforlu olacaktır” bilgisini paylaştı.
Yolda zorlandığı vakitlerin da olduğuna dikkat çeken Mustafa, “2 yıl evvel insanlardan uzak bir yere çadırımı kurmuştum. Yağmur seslerinin içerisinde uzaktan bana doğru ayak sesleriyle birisi yaklaşıp çadırın yanında durdu ve bana seslendi. Ben de ‘Bir saniye, geliyorum’ diyerek ceketimi alıp, elimde sakladığım çakımla çadırdan çıktım fakat kimse yoktu. O panikle seslenerek her yere, her ağacın ardına baktım. Ne yapacağıma karar verememiştim. Orada uyuyamazdım fakat o saatte başka bir yere de gidemezdim. Sonra kendimi sakinleştirdim ve bunun, gözüm açıkken gördüğüm bir düş olduğuna ikna ettim kendimi. Geceyi de orada geçirdim” yorumunda bulundu.
Mustafa ve William
‘ARKADAŞIMI KURTARMAK İSTERKEN ÖLEBİLİRDİM’
Yakın vakitte geçirdiği ve kendisini çok etkiyen olayı aktaran Mustafa Karaaslan, “Bu olayı İskoçya’da yaşadım. 2 yıl evvel tanıştığım ve son 2 yılda çok samimi arkadaş olduğumuz 54 yaşındaki William’ın meskeninde kalıyordum. Bir akşam dışarıdan birtakım sesler duydum. Perdeyi aralayıp baktığımda biraz evvel içeride William ile birlikte olan iki çocuğu gördüm ve evvel şakalaşıyorlar sandım. Ancak sonra William’ın yere düştüğünü ve hiç tanımadığım birinin onu öldüresiye dövdüğünü görünce hiçbir şey düşünmeden koştum. Tanımadığım kişinin, ucu sivri ve çok büyük bir çekiçle William’ın başına, bedenine son gücüyle vurduğunu gördüm ve kendimi kurtarmak için olayın içerisinde buldum” diyerek şunları söyledi:
“Yıllardır Birleşik Krallık’ta yaşayan, tüm sorumluluklarını yerine getirmiş ve yakında vatandaşlık başvurusu yapmaya hak kazanacak biri olarak yanlış bir şey yapmamam gerekiyordu. Daha berbatı hayatımdan bile olabilirdim lakin arkadaşımı da kurtarmak zorundaydım. Polisi aradık lakin bir saat geçtiği halde gelmedi. Sonra dışardan meskene atılan büyük demir modülleri, saksı ve boya kutusu üzere şeylerle camları yere indirmeye başladı ve camdan içeri girmeye çalıştı. Ben de saldıran kişiyi sakinleştirmeye çalıştım. Cebinde silah ya da bıçak olduğunu düşündüğüm başka birisi daha gelip William’ı öldüreceğini haykırmaya başlayınca olay daha da ciddileşti. Ne kadar orta yolu bulmaya çalışsam da geri adım atmadı. İçeri girmemeleri için oyalamaya çalışırken polisler geldi. Olayı, William’ın başına ve bedenine aldığı çekiç darbeleri, kırılan kaburgaları ve savaş alanına dönmüş bir konut ile atlattık.”
‘YERLEŞİK HAYATA GEÇME FİKRİ KORKUTUYOR’
Kendi mesleğini yaparak geçimini sağladığını söyleyen Mustafa, “Sosyal medyanın hayatın merkezi olduğu şu devirde, ben de birçok kişi üzere toplumsal medya üzerinden yaptığım paylaşımlarla çok küçük gelirler elde etsem de bu paylaşımlarım sayesinde birçok marka ile fotoğraf ve görüntü çekimleri yaparak gelir elde ediyorum. Tıpkı vakitte dünyayı gezerken çektiğim fotoğrafları internet sitem üzerinden satıp ekstra gelir elde etmeye çalışıyorum” tabirlerine yer verdi.
Sağlıklı olduğum sürece bu şekilde yola devam etmek isteyen Mustafa Karaaslan, “Birçok insan yola çıkmaya korkarken beni yerleşik hayata geçme düşüncesi korkutuyor diyebilirim. Hiçbir vakit da pişman olmadım. Tersine bu türlü bir şeye çok daha erken karar verebilmiş olmayı istedim” formunda anlattı.